 |
| Σίσσυ Δουτσίου: ΨΥΧΩΣΗ! της Sarah Kane σε σκηνοθεσία Τάσου Σαγρή (φωτος πρόβας) |
+ To Iνστιτούτο [Πειραματικών Τεχνών]
http://theinstituteinfo.blogspot.com
παρουσιάζει
“ΨΥΧΩΣΗ!”
[4.48 psychosis]
της Sarah Kane
Σκηνοθεσία: ΤΑΣΟΣ ΣΑΓΡΗΣ
παίζoυν: ΣΙΣΣΥ ΔΟΥΤΣΙΟΥ
M.Ρ. Παναγάκη, Η. Γκοτζαρίδη, Α.Σπανίδου
Μουσική: ΒΙΟΜΑSS
+Lana Del Rey, The Cure, Joy Division
Video Art: Aλκιστη Καφετζή, Void Optical Art Laboratory
Σκηνικά: Κenny Mac Lellan
Φωτισμοί: Γιώργος Παπανδρικόπουλος
Διάρκεια: 80′
2oς ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ / 48 ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:
KAΘΕ
ΠΕΜΠΤΗ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
ΣΑΒΒΑΤΟ
από 2/10/2014 έως 23/1/2015
ώρα: 21.30
Γενική είσοδος: 10e
Δωρεάν με κάρτα ανεργίας,
θεατρική ατέλεια και άνω των 65
Θέατρο ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ
Παραμυθίας 27 & Πλαταιών
ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ, ΑΘΗΝΑ
κρατήσεις 2103457904
http://theatroparamithias.blogspot.comσε συνεργασία με το
ESTATE OF SARAH KANE
Με την υποστήριξη:
ΚΕΝΟ ΔΙΚΤΥΟ
http://voidnetwork.blogspot.com
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ: Πρώτα κατέρρευσαν οι ελπίδες, μετά χάθηκε η κοινότητα, στο τέλος κατέρρευσαν οι άνθρωποι. Μια πολύ νεαρή κοπέλα κάθε βράδυ αργά μέσα στην νύχτα νιώθει την αβάσταχτή ανάγκη να αυτοκτονήσει. Εκατομμύρια άνθρωποι αυτή την στιγμή βρίσκονται αποκλεισμένοι στην εμπόλεμη ζώνη που βρίσκεται ανάμεσα στην καθημερινότητα τους και τις αληθινές τους επιθυμίες. Καθώς όλες οι ανθρώπινες ανάγκες και οι επιθυμίες γίνονται εμπορεύσιμες οι άνθρωποι μετατρέπονται σε εμπορεύματα και αριθμητικές μονάδες. Η λογική των αριθμών παράγει τραγικές ιστορίες καταστροφής, ψυχικές ασθένειες και εξαθλίωση με την συνεπή λειτουργία μιας μηχανής. Κορίτσια και αγόρια χωρίς μέλλον, πιάστηκαν στον ιστό μιας συγκεκριμένης λογικής που υφάνθηκε γύρω τους σαν θανάσιμη παγίδα. Τίποτα δεν κατάφερε να τους σώσει από αυτή την αβάσταχτη αγωνία και την απογοήτευση που νιώθουν να ριζώνει στις καρδιές τους. Η ζωή μας πέρασε γρήγορα και δεν προλάβαμε να ζήσουμε τίποτα! Σε αυτό τον απάνθρωπο ανθρώπινο κόσμο κάποιοι ζουν, κάποιοι επιβιώνουν και κάποιοι χάνονται. Αυτό είναι ένα σήμα κινδύνου από αυτούς που χάθηκαν.
Λίγα λόγια για το έργο:
Η παράσταση «Ψύχωση» είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ βασισμένο στο κείμενο 4.48 Psychosis της Sarah Kane. Μια νεαρή κοπέλα, αποκλεισμένη από την ζωή στο διαμέρισμα της πολεμάει με τις τραυματικές αναμνήσεις και τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες της. Εκτός από τον κοινωνικό περίγυρο, εδώ μοιάζει να είναι ένοχο για την κατάσταση του και το ίδιο το άτομο, που παραδόθηκε στις αυταπάτες, τις ανέφικτες επιδιώξεις και τις επιταγές ενός κόσμου που στήθηκε γύρω του σαν παγίδα.
Ο αγώνας δραπέτευσης από την υπαρξιακή κατάρρευση και την εμπόλεμη ζώνη στην οποία μετατράπηκε η καθημερινότητα, ο αγώνας υπεράσπισης της αγάπης και της ύστατης ανθρώπινης αξιοπρέπειας, η ανέλπιδη κραυγή ενάντια σε όλα όσα μας έκλεισαν σε ένα φαύλο κύκλο χωρίς έξοδο διαφυγής είναι τα θέματα που κρύβονται στον πυρήνα αυτής της παράστασης.
Η σκοτεινή ποιητική ματιά του Τάσου Σαγρή για την ζωή στις σύγχρονες μητροπόλεις συναντιέται με τον ήχο της ατέρμονης ψυχικής πίεσης του Biomass, τις αποσπασματικές αναμνήσεις από ηχοτοπία των JoyDivision, των Cure και την μελαγχολία της Lana Del Rey, τα φρενήρη video art παραληρήματα της Άλκιστης Καφετζή και του Εργαστηρίου Οπτικών Τεχνών του Κενού Δικτύου, τους εξπρεσιονιστικούς φωτισμούς του Γιώργου Παπανδρικόπουλου και την ιστοριογραφική ατμόσφαιρα του Σκωτσέζου συνεργάτη του σκηνοθέτη της ταινίας Trainspotting Dany Boyle, σκηνογράφο Κenny Mac Lellan
Το 2011 “ΟΙ ΔΟΥΛΕΣ” του Ζαν Ζενέ ούρλιαξαν “Να Μην Ζήσουμε σαν Δούλοι” και το πάθος τους για ζωή έγινε μια απελπισμένη κραυγή στις ψυχές των ανθρώπων σε όλη την χώρα, το 2012 με το έργο “ΠΕΘΑΙΝΩ ΣΑΝ ΧΩΡΑ” του Δ.Δημητριάδη έγινε μια λεπτομερής καταγραφή της κατάρρευσης μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Το 2013-2014 με την παράσταση”ΨΥΧΩΣΗ!” το +Ινστιτούτο [Πειραματικών Τεχνών] ανατέμνει το υπαρξιακό αδιέξοδο, την αυτοκαταστροφική οργή και την βία των νέων ανθρώπων σήμερα, εκπέμπει ένα ύστατο σήμα κινδύνου.
Με αυτό τον τρόπο το Ινστιτούτο [Πειραματικών Τεχνών] και οι συντελεστές των παραστάσεων «Οι Δούλες», Ζαν Ζενέ (Νοσότρος 2011) και «Πεθαίνω Σαν Χώρα», Δημήτρης Δημηρτριάδης (Τριανόν 2012) ολοκληρώνουν μια λεπτομερή μελέτη της κρίσης, μια τολμηρή καταβύθιση στην κοινωνική, πολιτική και υπαρξιακή άβυσσο της εποχής μας.
ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ:
ΘΕΑΤΡΟ.gr
http://θεατρο.gr/?p=4984
“ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΜΕ ΤΗ ΨΥΧΩΣΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ”
της ΧΡΥΣΑΣ ΚΟΚΚΙΝΟΥ
Το βράδυ της τρίτης παρακολούθησα την παράσταση Ψύχωση σε ένα ασφυκτικά γεμάτο θέατρο αυτό της οδού Παραμυθίας. Είχα καιρό να δω τόσο πολύ κόσμο, και ιδιαίτερα νέο κόσμο σε θέατρο. Αυτό ήταν ιδιαιτέρως ευχάριστο. Από το πρώτο λεπτό η παράσταση με συνεπήρε. Καθήμενη στη πρώτη σειρά είχα τη τιμή να θαυμάσω όλο το ταλέντο της μοναδικής ερμηνείας της Σίσσυς Δουτσίου. Η παράσταση αυτή είναι από τις παραστάσεις που ή σoυ αρέσουν πάρα πολύ ή που σοκάρεσαι από την ωμότητα της αλήθειας και φεύγεις με ένα κόμπο στο στομάχι. Η παράσταση «Ψύχωση» είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που βασίζεται στο έργο “4.48 Psychosis” της Βρετανίδας συγγραφέως Sarah Kane η οποία αυτοκτόνησε το 1999 σε ηλικία 28 χρονών μερικές μέρες μετά την ολοκλήρωση της συγγραφής του συγκεκριμένου έργου. Θεωρώ ότι όλα τα έργα της Kane έχουν αυτοβιογραφικό χαρακτήρα, είναι σαν να ξετυλίγει τις σελίδες του ημερολογίου της και να μας τις διαβάζει δυνατά. Η Σάρα Κέιν ήταν Aγγλίδα θεατρική συγγραφέας. Τα έργα της αναφέρονται κυρίως στην αγάπη, στην σεξουαλική επιθυμία και στον θάνατο. Το 4:48 Ψύχωση ήταν το τελευταίο της έργο που γράφτηκε λίγο πριν πεθάνει. Υπέφερε από βαριά κατάθλιψη και είχε νοσηλευτεί δύο φορές από απόπειρα αυτοκτονίας. Στο τέλος κρεμάστηκε στις 20 Φεβρουαρίου 1999 με τα κορδόνια των παπουτσιών της σε νοσοκομείο του Λονδίνου.
Η παράσταση ξεκινά με μια γυμνή νεαρή κοπέλα που βρίσκεται ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι στη μέση της σκηνής. Kάθε βράδυ αργά μέσα στην νύχτα νιώθει την αβάσταχτή ανάγκη να αυτοκτονήσει. Ένας εκρηκτικός μονόλογος που τσακίζει κόκκαλα, για προβλήματα που είναι πολύ γνωστά σε όλους μας αλλά καμμιά φορά τα προσπερνάμε επίτηδες διότι δεν μας είναι ευχάριστο έστω και μόνο το πέρασμα της ιδέας από το μυαλό μας. Η κοινωνία ωθεί τους νέους σε ένα υπαρξιακό αδιέξοδο, σε αυτοκαταστροφική οργή και στην ανακύκλωση συναισθημάτων όπως η μοναξιά, η λύπη, η απελπισία κλπ.
Η αριστοτεχνική σκηνοθεσία του Τάσου Σαγρή, ακόμα και πριν την έναρξη της παράστασης με τον χαμηλό φωτισμό στο θέατρο δημιουργούν μια ατμόσφαιρα καθηλωτική που συγκλονίζει. Το έργο αν και γράφτηκε πριν σχεδόν από 15 χρόνια προσαρμόζεται στο σημερινό γίγνεσθαι άψογα διακατεχόμενο από μία μοναδική ποιητική νομοτέλεια. Θεωρώ ότι ο σκηνοθέτης Τ. Σαγρής, με αυτή την παράσταση κατοχυρώνει και με το παραπάνω πλέον, την ιδιότητά του ως ανερχόμενος σκηνοθέτης και εμείς οι θεατές θα καυχιόμαστε πως βλέπαμε τις παραστάσεις του τότε που ακόμη τον ήξεραν λίγοι.
Η πρωταγωνίστρια (Σ. Δουτσίου) απογυμνώθηκε τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Μας μετέδωσε την αίσθηση του οικείου μιας και όλοι λίγο πολύ έχουμε νιώσει πράγματα σαν αυτά που πραγματεύεται η παράσταση– την απόρριψη ενός άντρα, το κενό, την θλίψη, το υπαρξιακό αδιέξοδο, την απελπισία, την κατάθλιψη, την οργή, συναισθήματα τόσο γνωστά σε εμάς που όμως όταν τα βλέπουμε καθαρά στη σκηνή μας σοκάρουν. Οι τρεις γιατροί (Δ. Σακελλαρίου, Θ. Φατούρoς, Λ. Ξουράφη) επιβλητικοί με την παρουσία τους στο χώρο, αν και δεν είχαν λόγο ή κίνηση έδιναν μια ιδιαίτερη πινελιά στη ροή της παράστασης.
Η υπέροχη μουσική (ΒΙΟΜΑSS, Lana Del Rey, The Cure, Joy Division) καθώς και τα τρομερά Video Art (των Άλκηστη Καφετζή και Void Optical Art Laboratory) έντυναν την παράσταση και δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη. Συγκλονιστικά επίσης ήταν τα σημεία με τους noise ήχους όπου η πρωταγωνίστρια δίνει μάχη με τους δικούς της δαίμονες.
Η σκηνογραφία του Κenny Mac Lellan αν και ήταν λιτή και άχρωμη δημιουργούσε την εντύπωση ότι όλα κινούνται, ότι τα σκηνικά αλλάζουν μαγικά από μόνα τους. Ένα γραφείο, πολλά βιβλία πεταμένα από δω και από κει ή σε στοίβες, ένα κρεβάτι με μια τηλεόραση κοντά, ένα καθιστικό έκαναν την σκηνή να φαίνεται απόλυτα πλήρης.
Τέλος, οι φωτισμοί του Γιώργου Παπανδρικόπουλου σε ταξίδευαν στον εσωτερικό κόσμο της πρωταγωνίστριας, που άλλοτε ήταν γαλήνιος κ άλλοτε μανιώδης και τρομακτικός.
Έφυγα από το θέατρο κατακλυσμένη με μύρια συναισθήματα αλλά και μια εσωτερική περίεργη γαλήνη. Σίγουρα η Kane θα ταν πολύ περήφανη αν έβλεπε αυτή τη δραματοποίηση του έργου της. Αν και παρατηρώντας την πρωταγωνίστρια καθ’όλη τη διάρκεια της παράστασης ένιωσα σαν να βρίσκεται εκεί και η Kane. Ένιωσα ότι πήρα λίγο από το μεγαλείο της ψυχής της. Η Ψύχωση του Τ. Σαγρή είναι μια παράσταση ”διαμάντι” στο σύγχρονο θέατρο, μια παράσταση από αυτές που δεν πρέπει να χάσετε για κανένα λόγο. Είναι ένα ταξίδι στην ίδια την ύπαρξη της ανθρώπινης ψυχής. Μια ιστορία, που σου δίνει μια δυνατή γροθιά στο στομάχι, αλλά αφού τη νιώσεις σε όλο σου το κορμί , στέκεις όρθιος. Πιο δυνατός ίσως. Νομίζω, ότι πρέπει να σχηματίσετε μόνοι σας μία άποψη, βλέποντας το έργο αυτό ή διαβάζοντας το κείμενο. Θα βρείτε πολλές αλήθειες, που μπορεί να μην σας είναι ευχάριστες , αλλά φεύγοντας θα κουβαλάτε ένα μικρό βαλιτσάκι με τροφή για σκέψη.
Τέλος είναι πολύ σημαντικό να σημειώσουμε ότι η είσοδος για τους ανέργους, τους ηθοποιούς και τους άνω των 65 με την επίδειξη της κάρτας τους είναι δωρεάν-μια κίνηση που δείχνει ότι υπάρχουν άνθρωποι ακόμα στις μέρες μας που κάνουν ”θέατρο” και όχι εμπόριο. Ένα μεγάλο μπράβο, αν και είναι λίγο, σε όλους τους υπέροχους συντελεστές της παράστασης.
Η παράσταση Ψύχωση έχει διάρκεια 80′.
Βαθμολόγηση: 10.0/10
+
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓH”
“Δομές του λόγου” Πολενάκης Λέανδρος
http://www.avgi.gr/article/1358044/domes-tou-logou
«Η υπόσχεση του διαφωτισμού δεν τηρήθηκε. Οι βιβλιοθήκες, τα μουσεία, τα θέατρα, τα πανεπιστήμια, μπορούν μια χαρά να ευδοκιμούν στη σκιά των στρατοπέδων συγκέντρωσης». Τζωρτζ Στάινερ.
«Η Σάρα Κέην πέθανε τραγικά. Ήταν τόσο μεγάλος και τόσο βαθύς ο τρόμος του κόσμου. Δεν τον άντεξε. Ήταν γυμνή. Απροστάτευτη. Γυμνά είναι και τα έργα της. Τρομαγμένα. Τρομερά». Χάρολντ Πίντερ.
«Έγραφα πάντα για να ξεφύγω από την Κόλαση. Όχι πως έπιασε ποτέ το κόλπο. Κι όμως, στην άλλη άκρη αυτής της ιστορίας, όταν κάθεσαι και σκέφτεσαι: αυτό εκφράζει τέλεια την Κόλαση που έζησα -τότε μάλλον άξιζε τον κόπο». Σάρα Κέην.
Τι είναι πραγματικά το τραγικό στοιχείο, μια έννοια πολλαπλά κακοποιημένη; Θα προσφύγω για λίγο στα διδάγματα της ψυχιατρικής. Κλασική θέση, μετά τον Φρόυντ, είναι ότι η σχιζοφρένεια διαθέτει μια ασυνείδητη, ασύντακτη, άτυπη δομή, χωρίς διέξοδο στον συντεταγμένο λόγο. Μήπως, όμως, τηρουμένων των αναλογιών, ισχύει και το αντίθετο; Μήπως το φαντασιακό παραλήρημα διαθέτει κάποτε μια ασυνείδητη, άτυπη δομή απολύτως συντεταγμένη, αλλά χωρίς διέξοδο στο παράλογο στοιχείο του πραγματικού κόσμου; Το παραλήρημα του Άμλετ είναι ένα τέτοιο παράδειγμα, για να επιστρέψουμε στον χώρο της λογοτεχνίας. Είναι το μείζον πρόβλημα του διαφωτισμένου ανθρώπου της Αναγέννησης.
Διέξοδος είναι το τραγικό αίσθημα του βίου. Η αίσθηση του τραγικώς ζην ή το βίωμα του θανάτου μέσα στο όνειρο και στην τέχνη. Η τραγική αναγνώριση του Άλλου, που συντελείται στην Τραγωδία και μπορεί να λειτουργήσει ακόμα σήμερα σωτήρια στον λεγόμενο αιώνα της λογικής: με την τραγική μίμηση πράξεως.
Η Δύση επικεντρώθηκε σε κάτι άλλο, στη μίμηση τραγικής πράξης. Το πρώτο είναι αυτογενής μίμηση χωρίς προηγούμενο πρότυπο. Το δεύτερο είναι συνακόλουθη μίμηση με δεδομένα πρότυπα. Στο πρώτο πνέει ένας έρωτας δημιουργίας: η επιθυμία γεννά την ανάγκη. Στο δεύτερο ένας έρωτας μιμητικός: η ανάγκη παράγει την επιθυμία. Επιθυμώ ό,τι κάποιος άλλος επιθύμησε πριν από εμένα.
Η διαφορά είναι κολοσσιαία και ποιοτική. Η Τραγωδία, σύμφωνα με το δεύτερο, φύεται στον χώρο της ανάγκης. Σύμφωνα με το πρώτο, υπάρχει στον χώρο της ελευθερίας. Μάλιστα, μιας ελευθερίας όχι από ανάγκη, αλλά από ελευθερία. Μόνο αν το καταλάβουμε αυτό θα λυτρωθούμε από τον φόβο, τα δεσμά της φόρμας, τη νομικίστικη τυπολατρεία. Να γίνουμε, όπως γράφει ο Παύλος στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους, τους ιδρυτές του νομικού συστήματος της ανθρωπότητας, «ουχ οι ακροαταί αλλ’ οι ποιηταί του Νόμου». Για να γίνουμε καλύτεροι επαναστάτες, υποσημειώνω.
Αυτό είναι το δίδαγμα της Τραγωδίας που έγραψε με τη σύντομη ζωή της η Σάρα Κέην. Μια ενσώματη Τραγωδία που παίζεται άπαξ, κατακορύφως και δεν μπορεί να επαναληφθεί. Επειδή είναι συμβάν και όχι συμβεβηκός.
Τα πιο πάνω δεν αποτελούν συνηγορία της αυτοκτονίας, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Η Σάρα Κέην υπήρξε, πράγματι, ένα προικισμένο, χαρισματικό, γνήσιο παιδί του αιώνα της. Ένας θηλυκός, απελπισμένος Άμλετ, που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στο τέλος του έργου, στα τελευταία του λόγια, καταφάσκει την τραγική ζωή και τη δημιουργία.
Διασκευάζοντας ελαφρά, σκηνοθετώντας γυμνά και κάθετα, ως μορφή του ανεπανάληπτου συμβάντος, τον τραγικό μονόλογο της Κέην, ο Τάσος Σαγρής τον επανατοποθέτησε στη σωστή του αμλετική βάση: τον είδε ως μια παραληρηματική δομή συντεταγμένου λόγου, χωρίς διέξοδο στο παράλογο στοιχείο του αληθινού κόσμου. Ως μια ποντικοπαγίδα. Το αποτέλεσμα ήταν, όντως, εντυπωσιακό.
Με τη λιτή σκηνογραφία (Kenny Mac Lellan), τους υποβλητικούς φωτισμούς (Γιώργος Παπανδρικόπουλος), τα λειτουργικά βίντεο (΄Αλκηστις Καφετζή), τη μουσική (Biomass, The cure, Joy Division, Lana de Ray). Με πυρήνα την τρομερά δουλεμένη, ακονισμένη υποκριτική δουλειά της νέας αλλά ώριμης ηθοποιού Σίσσυ Δουτσίου: εσωτερική, χωρίς να προσφεύγει στα εξωτερικά γνωρίσματα της «ψυχασθένειας», ωστόσο λάμπουσα και πλήρης… Παραστέκουν ως μοίρες βουβές και ως άτυπος χορός οι: Θανάσης Φατούρος, Δημήτρης Σακελλαρίου, Λυδία Ξουράφη. Μια παράσταση που απευθύνεται ισοδύναμα στο συναίσθημα και στο μυαλό.
+
ΠΕΡΙΦΕΡΙΑΚΟ ΤΜΗΜΑ ΕΡΑ-ΕΡT
“Το 2013-2014 έρχεται η παράσταση “ΨΥΧΩΣΗ!” να ανατέμνει το αδιέξοδο, την απελπισία και την οργή των νέων ανθρώπων, εκπέμπει ένα ύστατο σήμα κινδύνου στην σύγχρονη πολύπαθη κοινωνία.
Μια θεατρική παράσταση για πολλά νεύρα, καθηλωτική κι άκρως αποκαλυπτική. Είναι ελάχιστες οι θεατρικές παραστάσεις που σημαδεύουν τον θεατή, τον κάνουν να σκεφτεί και να αναθεωρήσει γεγονότα και καταστάσεις σε προσωπικό μα και σε ευρύτερα κοινωνικό επίπεδο.
Αυτός ο ιδιότυπος-ιδιόμορφος και δύσκολος μονόλογος είναι Τέχνη με κεφαλαία… εδώ σαν κριτικός
πρέπει να βγάλω το καπέλο μου σε αυτήν την νέα ταλαντούχα κι έξοχη ηθοποιό Σίσσυ Δούτσιου.
Ο ρεαλισμός τόσο αναπόφευκτα ζωντανός κυλάει στις φλέβες της υποδόρια όσον και στου θεατή.
Αφήνει άφωνο το κοινό σε βαθμό σουρεάλ δίνοντας του την ευκαιρία να ανατρέξει στο ίδιο του προσωπικό παρελθόν και να το αναδιφήσει ακριβώς όπως γίνεται στο σανίδι για 80 ατελείωτα λεπτά.
Το στομάχι γυρίζει, το μυαλό μπερδεύεται και η Σίσσυ επιμένει να χτυπάει και να χτυπιέται με τον εαυτό της και το σύστημα. Η τεχνική της απρόσωπης παρουσίας των ιατρών έρχεται να δηλώσει την πικρή αλήθεια της μοναξιάς και της αποξένωσης ακόμη και στην σημερινή κοινωνία και μάλιστα από άτομα που είναι ταγμένα στο λειτούργημα κι όχι στο επάγγελμα.
Το θέατρο Παραμυθίας κατ’ επανάληψη έχει δώσει βήμα σε νέους ηθοποιούς, σε ταλαντούχους κειμενογράφους και σκηνοθέτες. Δεν είναι εύκολο αυτό το εγχείρημα, παρ’ αυτά οι υπεύθυνοι του θεάτρου επιμένουν να ανοίγουν τις πόρτες του σε κοινό και σε καλλιτέχνες, στην ΤΕΧΝΗ γενικότερα.
Η Ψύχωση είναι μια θεατρική παράσταση σταθμός για ηθοποιούς και θεατές. Θέλει μύηση και ψυχολογική προετοιμασία για να μπορέσει κάποιος να αντέξει την Σίσσυ 80 λεπτά αιωνιότητας, τρόμου, απόγνωσης, φρίκης και ισοπέδωσης.
Ανεπιφύλακτα προτείνω την παράσταση στο θεατρόφιλο κοινό που πράγματι ψάχνει και ψάχνεται.
Εύκολα μπορεί ο θεατής να ταυτιστεί με την υγιή-ασθενή στο σανίδι μπροστά και πίσω από τις κουρτίνες, εκεί που ο μύθος γίνεται αλήθεια και το ψέμα πραγματικότητα χάριν της μοναδικής κι απίστευτης υποκριτικής ικανότητας της ηθοποιού. Ένα μεγάλο εύγε στους συντελεστές και υπεύθυνους του θεάτρου Παραμυθίας…”
Νίκος Θ. Παναγιωτάρας / ΠΕΡΙΦΕΡΙΑΚΟ ΤΜΗΜΑ ΕΡΑ-ΕΡT
Σχόλια Κοινού από τη διαδικτυακή σελίδα ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ
Mιχάλης Ντ. πριν από 6 ημέρες |5 αστεράκια
Αυτό δεν είναι μια απλή θεταρική παράσταση, είναι ένας ΑΘΛΟΣ, κια για τους ηθοποιούς και για το κ οινό!Η ερμηνεία είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ- ΚΑΘΗΛΩΤΙΚΗ!
αλεξ ταδε πριν από 8 ημέρες | 4 αστεράκια
Γεωργία Κοντ. πριν από 8 ημέρες |5 αστεράκια
Η Κριτική του Λέανδρου Πολενάκη περιγράφει τόσο αντικειμενικά την παράσταση.Μια σκηνοθεσία και μια ερμηνεία που συνδυαζόνται και ενώνονται μαζί για να δημιουργήσουνε μια ξεχωριστή στιγμή στο θέατρο συνάμα με το μουσικό κόσμο του κύριου Κυβελέα.Δεν μπορώ να μην βάλω ως link την κριτική του, ορίστε http://www.avgi.gr/article/1358044/domes-tou-logou
Larry Cool πριν από 12 ημέρες |5 αστεράκια
Καταπληκτική παράσταση. Κείμενο, ηθοποιία, σκηνικά, φωτισμοί… Όχι φτιασίδια, γροθιά στο στομάχι, ακραία τολμηρό από κάθε άποψε. Να πάτε να το δείτε. Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι στην εποχή μας!
HEY LARRY πριν από 12 ημέρες |5 αστεράκια
Μετά την παράσταση δεν μπορούσα να μιλήσω πραγματικά.Η σκηνοθεσία είναι τόσο μελετημένη.Οι φωτισμοί είναι πραγματικά τόσο ορθώς επιβλητικοί και συνοδευμένοι από την ωμή σκηνοθεσία του Κenny Mc Lellan.H μουσική του Βiomass ξεχώρισε και τόνισε τόσο το συναισθηματικό κόσμο της ηρωίδας όσο και το δικό μας ως κοινό.Μια συγλονιστική ερμηνεία, μια παράσταση που είναι μια υπαρξιακή εμπειρία.
ΜΑΡΙΑ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ πριν από 13 ημέρες
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ, ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ, ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ, ΜΟΥΣΙΚΗΣ. Η ΣΙΣΣΥ ΔΟΥΤΣΙΟΥ ΚΑΘΗΛΩΝΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΗΣ. ΚΡΑΤΟΥΣΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΝΟΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΔΙΑΚΟΨΩ ΚΑΙ ΕΚΛΑΨΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ. ΜΗΝ ΤΗΝ ΧΑΣΕΤΕ, Ο ΡΟΛΟΣ ΑΥΤΟΣ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΖΩΗ.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ!
junior x πριν από 13 ημέρες
Kραυγή μέσα στο σκοτάδι του κόσμου.
Petroul πριν από 13 ημέρες
Την παρασταση που ανεβαινε το τελευταιο καιρο για μεγαλο διαστημα την παρακολουθησα την τελευταια εβδομαδα προβολης της, ενω στην αρχη δεν εδινα σημασια βλεποντας εναν τιτλο κι εικονες.Λοιπον, ηταν μεγαλη αξια και τιμη μου που βρεθηκα εκει, τα συναισθηματα η συγκινηση που ενιωσα απο την πρωτη κιολας στιγμη ειναι το παν για μενα!Τα visuals με την noise μουσικη, η παρουσια του γυμνου, τα απροσωπα των γιατρων αλλα και η μαχη της εσωτερικης ψυχης και νου της κοπελας εφεραν οτι επρεπε για να μας δωσει μια αλλλη εκδοχη απ αυτο που αποκαλουμε normal…Ευχαριστω!
περισσότερες κριτικές:
Στακα πριν από 13 ημέρες |5 αστεράκια
Αρχίζει η παρασταση και επι σκηνης βλεπεις μια γυμνη γυναικα να κοιμαται σε ενα κρεβατι. Απέριττη σκηνογραφια με μια βιντεοπροβολη στο φοντο. Μαλιστα, σκεφτεσαι. Αλλο ενα απο αυτα τα καινουρια που εχει γεμισει ο τοπος. Τελειωνει η παρασταση. Φεύγεις αναρωτωμενος πως καταφεραν οι ηχοι, τα φωτα, οι εικονες και η ανθρωπινη υπαρξη να συνθεσουν τοσο αρμονικα μια συμφωνια πονου της οποιας η δυναμικη, σε αφηνει άναυδο. Οποιον ενδιαφερει η φυση και οι σκεψεις ενος ασθενη μιας ψυχιατρικης πτέρυγας ενω πορευεται προς την κορφη του Γολγοθα του, πιστευω θα αξιζε τον κοπο να την δει αυτην την παρασταση.
mm πριν από 13 ημέρες | 4 αστεράκια
Πολύ καλή ερμηνεία και σκηνοθεσία για ενα τόσο σκληρό θέμα
Blue Jasmin πριν από 18 ημέρες |5 αστεράκια
Yπάρχει το Θέατρο πριν την Ψύχωση και το Θέατρο μετά τη Ψύχωση!Είναι μια ξεχωριστή παράσταση όπου η σκηνοθεσία είναι τόσο αληθινή!Είναι μια εμπειρία.Είναι θέατρο με το βάρος που σηκώνει αυτή η συνθήκη, είναι πραγματικό θέατρο που σε ανατριχιάζει, σε προβληματίζει, σε συγκινεί.Σε ρουφάει στη δική της πραγματικότητα η ηθοποιός μέχρι το τέλος του έργου.Δεν μπορούσα να μιλήσω στο τέλος της παράστασης!
ΝΙΚΗΤΑ πριν από 22 ημέρες |5 αστεράκια
Zαχαριάδη Γεωργία πριν από 24 ημέρες | 5 αστεράκια
ΕΙΔΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΜΑΓΕΥΤΗΚΑ. ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ, ΗΤΑΝΕ ΑΠΛΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ….. ΕΚΛΑΨΑ ΑΡΚΕΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ.ΜΠΡΑΒΟ.ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ.
moonchild πριν από 27 ημέρες | 3.5 αστεράκια
Εξαιρετικη η παρασταση, η σκηνοθεσία, η πρωταγωνίστρια και δεν θα επαναλάβω οτι έχουν γράψει οι προηγούμενοι. Μια ένσταση μόνο για το “marketing” της παράστασης και για αυτό η χαμηλότερη βαθμολογία. Το θέατρο ήταν γεμάτο προβληματισμένους νέους και κυρίως άνεργους λόγω του χαμηλού κόστους (μηδενικό στη περίπτωση των ανέργων). Θα έπρεπε να έχετε μηδενικό κόστος στα πού υψηλά εισοδήματα και μπόνους άλλη μια παράσταση, γιατι αυτοί πρέπει να δουν το έργο. Οι άνεργοι ταυτίζονται μαζί του αλλά δεν βοηθούνται καθόλου μα καθόλου!!! Στους ανέργους βάλτε υψηλό κόστος. Βοηθήστε τους άλλους να καταλάβουν! Το θέατρο δεν είναι αυτοσκοπός είναι και σκοπός…και κυρίως ηθικός!
Ιάκωβος πριν από 29 ημέρες |5 αστεράκια
Kontesa πριν από 29 ημέρες
ΥΠΕΡΟΧΗ!!!!!εξαιρετικα βίντεο, καθηλωτική η ερμηνία της Σίσσυς Δουτσίου !!!!
ΜΠΡΑΒΟ και παλια ΜΠΡΑΒΟ!!!!
Αντώνης Ντούγλας πριν από 1 μήνες |5 αστεράκια
Τα συγχαρητήρια είναι πολύ λίγα.Μια γιγαντιάι παράσταση, μια επιβλητική ερμηνεία που σε αγγίζει παντού.
Αναστασία Κωστάκη πριν από 1 μήνες
Δυνατή παράσταση! Συγκλονιστική η ερμηνεία από την εξαιρετική Σίσσυ Δουτσίου και απλή και καθηλωτική η σκηνοθεσία από τον Τάσο Σαγρή! Νομίζω οτι η προσέγγιση και των δυό τους θα άρεσε πολύ στη Sarah αν μπορούσε να το δει…. Μπράβο σε όλη την ομάδα και στα παιδιά που βοήθησαν!
Αγγελίδης πριν από 1 μήνες |5 αστεράκια
Δεν είμα κριτικός θεάτρου αλλά είμαι θεατρόφιλος χρόνια.Θα ήθελα να ευχαριστήσω την ηθοποιό που έβαλε όλο της το είναι σε αυτό το έργο και μας το πρόσφερε με ένα μεγαλείο.Συγχαρητήρια.
Νίκος Κεραμεικός πριν από 1 μήνες | 5 αστεράκια
ΤΕΤΟΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΧΑ ΝΑ ΔΩ ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΡΙΝ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ.Η ευαισθησία και η φυσικότητα της παραστασης είναι που σε κλειδώνει απόλυτα μέσα στο έργο και σε αφήνει άφωνο.Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από τη σκηνή.Το σώμα, η φωνή, η κίνηση , ο λόγος της ηθοποιού είναι μια συγκλονιστική εμπερία.Είχα καιρό να νοίωσω κάτι δυνατό μετά από μια παράσταση.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ πριν από 1 μήνες |4. 5 αστεράκια
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΑ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΕΙΔΑ ΛΟΙΠΟΝ ΚΙ ΕΓΩ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ “ΨΥΧΩΣΗ”, Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΛΕΠΤΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕ ΣΥΝΕΠΗΡΕ ΑΠΟΛΥΤΑ.. ΑΚΟΥΣΑ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ, Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΘΕΑΤΩΝ ΟΜΩΣ ΕΙΧΕ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ. ΟΙ ΘΕΑΤΕΣ ΗΤΑΝ ΑΜΙΛΗΤΟΙ ΚΑΙ ΑΚΙΝΗΤΟΙ, ΚΑΘΗΛΩΜΕΝΟΙ ΣΤΙΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΤΟΣ ΚΑΘ΄ΟΛΗ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ. ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ, ΛΙΓΟ Η΄ ΠΟΛΥ, Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥΣ, ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΗΚΑΜΕ. ΕΓΩ ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΩ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΟΠΤΙΚΗ ΓΩΝΙΑ.
ΚΑΤΑΡΧΑΣ ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ. Η ΗΘΟΠΟΙΟΣ, ΜΑΣ ΑΠΟΓΥΜΝΩΘΗΚΕ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΑ ΞΕΔΙΠΛΩΝΟΝΤΑΣ ΠΤΥΧΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΙ, ΑΚΟΥΣΕΙ, ΑΙΣΘΑΝΘΕΙ, ΒΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΕ ΜΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ. ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΣΕ, Η ΑΨΟΓΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ, ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ, ΟΙ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ ΗΤΑΝ ΔΙΑΠΕΡΑΣΤΙΚΕΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΘΕΑΤΗ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΣΕΙΡΑΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ, ΟΠΩΣ ΚΑΘΟΜΟΥΝ ΚΙ ΕΓΩ. ΕΠΙΣΗΣ, Η ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΔΗ ΟΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΟΑΝΕΦΕΡΕ ΣΤΙΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ. ΚΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΛΑΘΟΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΜΟΝΟ, ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣ “ΣΙΓΜΑ” ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΣΥΜΦΩΝΑ. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΔΟΙ ΔΗΛΑΔΗ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΘΑΝΟ ΝΑ ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ? ΤΕΛΟΣ, ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΘΟΠΟΙΟ, ΟΤΙ ΕΡΜΗΝΕΥΣΕ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ, ΜΕ ΦΩΝΗ ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΟΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ, ΜΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΕΝΤΟΝΟ, ΜΕ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΨΟΓΕΣ ΟΠΩΣ ΠΡΟΑΝΕΦΕΡΑ. ΑΠΛΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ.. ΟΛΟΙ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΕΙΧΑΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ, ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΚΑ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΤΩΝ ΙΑΤΡΩΝ.
ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΗΤΑΝ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ. ΑΤΑΚΕΣ ΜΕ ΝΟΗΜΑ (ΓΙΑ ΤΥΠΟΥΣ ΜΕ ΟΡΕΞΗ ΝΑ ΤΙΣ ΑΝΑΛΥΟΥΝ ΑΡΓΟΤΕΡΑ, ΑΝ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ), ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΣΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΥΝ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΠΛΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΤΟΥΣ ΦΥΣΗΣ, ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, ΑΛΛΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΟΛΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΠΝΟΗ ΓΙΑΤΙ ΕΝΑΣ ΠΛΙΓΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΑ “ΦΩΝΑΞΕΙ” ΣΤΟΥΣ ΘΕΑΤΕΣ.
Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΚΑΙ ΤΑ VIDEO ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΑΦΗΣΕΙ ΑΦΩΝΗ… ΥΠΕΡΟΧΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΙ ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ VIDEO ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΥΠΟΚΡΟΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥ, ΣΕ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΣΕ ΜΑΓΕΥΟΥΝ… ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΩ ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑ..
Η ΕΝΤΑΣΗ ΤΟΥ ΗΧΟΥ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΕΝΙΩΣΑ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΔΥΝΑΤΗ ΑΛΛΑ ΕΤΣΙ ΕΠΡΕΠΕ, ΘΕΩΡΩ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΟΤΙ ΥΠΟΔΗΛΩΝΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΗΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥ ΚΑΙ Ο ΘΕΑΤΗΣ ΒΙΩΝΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΑΖΙ ΤΗΣ..
ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΦΗΣΑ ΤΗ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ. ΚΙΝΗΣΕΙΣ, ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΚΗΝΙΚΩΝ, ΤΡΟΠΟΣ ΕΝΑΛΛΑΓΗΣ ΣΚΗΝΩΝ, ΕΠΙΛΟΓΗ ΙΑΤΡΩΝ ΚΑΘΑΥΤΗ ΤΗ ΦΙΓΟΥΡΑ, ΣΤΗΣΙΜΟ ΗΘΟΠΟΙΩΝ, ΤΡΟΠΟΣ ΕΡΝΗΝΕΙΑΣ ΡΟΛΩΝ, ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΗΘΟΠΟΙΩΝ, ΕΝΤΑΣΗ ΛΟΓΟΥ, ΦΩΤΙΣΜΟΙ, ΗΧΟΣ, ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΕ VIDEO, ΑΠΟΔΟΣΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ, ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΟΥΡΑΣΕ, ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΚΙΕΣ, ΥΛΙΚΟ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ ΕΝΩ ΜΙΛΟΥΣΕ Η ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ..
ΕΓΡΑΨΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ.. ΤΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΜΟΥ ΧΩΡΙΖΟΝΤΑΙ ΙΣΟΜΕΡΩΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΣΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ! ΘΑ ΤΗΝ ΕΒΛΕΠΑ ΞΑΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΣ!
clochard πριν από 1 μήνες | 5 αστεράκια
Θέατρο,κινηματογράφος και ποίηση στα καλύτερα τους!Άριστη σκηνοθεσία,συγκλονιστική ερμηνεία από την ηθοποιό.Καθηλώνει,ενοχλεί και μαγεύει η Ψύχωση και εκεί ‘που θες να το βάλεις στα πόδια’ να κρυφτείς βιώνεις την ψυχική ασθένεια ο ίδιος και ταυτίζεσαι χαμένος στο ντελίριο της Δουτσίου. Μπράβο σε όλους!
Αντωνία πριν από 1 μήνες | 4.5 αστεράκια
kostas ml πριν από 1 μήνες | 5 αστεράκια
Εκπληκτική παράσταση, ένα αριστουργηματικός συνδυασμός θεάτρου και χρήσης κάμερας! Πολυ καλή και ερμηνευτικά η παράσταση και εκπληκτική μουσική! Θα μπορούσε κάποιος να αναφέρει τα κομμάτια που ακούγονται στην παράσταση, ή τουλάχιστον όσα απο αυτά γνωρίζει?? Ευχαριστώ!
mpan πριν από 1 μήνες| 4 αστεράκια
john πριν από 1 μήνες
Ότι καλύτερο έχω δει. Η Σίσσυ Δουτσίου με την ερμηνεία της και ο Τάσος Σαγρής με την σκηνοθεσία του, με έχουν κάνει να αγαπήσω το θέατρο. Δεν θα κρύψω ότι δάκρυσα.
Λόπη πριν από 1 μήνες | 5 αστεράκια
Εκπληκτική ερμηνεία, ανατριχιαστική μουσική και ατμόσφαιρα.Ένα ταξίδι στη σημερινή πραγματικότητα μέσα απο την μαγική αυτή παράσταση.Φοβερή δουλειά, ένα μεγάλο μπράβο σε όλους!
Μιχάλης Μαυρόπουλος πριν από 1 μήνες | 5 αστεράκια
ΜΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΓΙΑ ΒΡΑΒΕΙΟ!!!ΜΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ!!!!ΒΥΘΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ!!!!!
Γιαννης πριν από 2 μήνες | 5 αστεράκια
Ξεκίνησα να δω τη παράσταση αναμένοντας η ψυχοεπίδραση να έχει σήμανση πλην. Αντίθετα βγήκα με μια αίσθηση ΑΝΑΤΑΣΗΣ και ΛΥΤΡΩΣΗΣ. Η παράσταση είναι εξαιρετική! Μπράβο σε όλους τους συντελεστές!
Ζωή πριν από 2 μήνες | 5 αστεράκια
Ο Τάσος Σαγρής με κοινωνική ευαισθησία προσαρμόζει το έργο στο σημερινό γίγνεσθαι. Η Σίσσυ Δουτσίου αποδίδει εξαιρετικά τη στερημένη από στοργή, κατανόηση, σεβασμό και συμπόνια οικογένεια και κοινωνία.
vasilis πριν από 2 μήνες | 5 αστεράκια
Από τις καλύτερες παραστάσεις για την φετινή σεζόν. Εξαιρετική δουλειά,μην την χάσετε με τίποτα!!!!!!!!
@@@ πριν από 2 μήνες
Ένα εξαιρετικά καλοκουρδισμένο σύνολο (η πολύ καλή ηθοποιός και όλα τα τεχνικά μέσα). Δεν σταμάτησα να παρακολουθώ -σπανιότατα μου συμβαίνει στο θέατρο- κυριολεκτικά ούτε για μισό δευτερόλεπτο. Μπράβο
Theatrofili πριν από 2 μήνες | 5 αστεράκια
ΆΡΙΣΤΑ ΜΕ ΤΟΝΟ!ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΔΟΥΛΕΜΕΝΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ.Ο Τ.ΣΑΓΡΗΣ ΕΧΕΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΕΙ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΣΕΙ ΚΑΘΕ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΡΑΒΩΝΤΑΣ ΜΑΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ.ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΜΑΣ ΣΥΝΕΠΗΡΕ!
Αντρέας Αρεστόπουλος πριν από 2 μήνες | 5 αστεράκια
Εκπληκτική παράσταση.Ο κύριος Τάσος Σαγρής έχει καταφέρει όπως και στο προηγούμενο του έργο να γίνεται πλήρως κατανοητό και αισθητό το κείμενο που σκηνοθετεί.Αυτό είναι μια επιτυχία!
Άγγελος Αντωναρόπουλος πριν από 2 μήνες
Το καλύτερο ανέβασμα Sarah Cane στην Αθήνα. Η Σίσση Δουτσίου είναι σπαρακτική σωματικά και ψυχικά ζώντας την απελπισία, το αδιέξοδο που ώθησαν στην αυτοκαταστροφή. Συγκλονιστική ερμηνεία για βραβείο.
the monster πριν από 2 μήνες | 5 αστεράκια
Η Ψύχωση είναι μία παράσταση όπου η πρωταγωνίστρια χρησιμοποιεί κάθε ρανίδα της υπαρξής της για να μεταμορφωθεί από άνθρωπος σε φοβία και σε ψύχωση. Την συνεοδεύουν υπέροχα τα σκηνικά,φώτα & το βίντεο.
δημητρα πριν από 2 μήνες | 5 αστεράκια
Συγλονιστική Παράσταση.Η σκηνοθεσία είναι Α-Ψ-Ο-Γ-Η!Μια θεατρική παράσταση που σου κόβει την ανάσα!
Σταύρος πριν από 2 μήνες | 0.5 αστεράκια
Πήγα χτές και είδα την παράσταση και έχω να πω:
τα μίσα λόγια δεν τα άκουγα γίατι ήταν δύνατα η μουσίκη και η ηθοποιός ήταν ψευδή.Επίσης πιστέυω ότι η ερμηνεία ήταν παρατραβηγμένη.Τα video εκπληκτικά!!όπως και η επιλογή μουσικής!Μπράβο σε όλους σας για την προσπάθεια.
paki πριν από 2 μήνες | 5 αστεράκια
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Eφη πριν από 2 μήνες | 5 αστεράκια
ΑΓΑΠΩΩΩΩΩΩΩΩ ΑΓΑΠΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ΑΓΑΠΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ΤΗΝ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΕΝΑ THEATRE IN YΟUR FACE ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ!!!!!
Μαρία Λογαρίδη πριν από 2 μήνες | 5 αστεράκιαΘα προσπαθήσω να μην είμαι υπερβολική αλλά η παράσταση είναι ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΗ. Για πρώτη μου φόρά είδα παράσταση αυτής της ομάδας. Η ερμηνεία της Σίσσυς Δουτσίου είναι ότι καλύτερο έχω δει στο θέατρο εδώ και πολύ καιρό. Ο τρόπος με τον οποίο ο Τάσος Σαγρής σκηνοθετεί και δίνει το κείμενο στους θεατές είναι αριστοτεχνικός. Τα βίντεο και οι εικαστικοί φωτισμοί θα πρέπει να είναι υποψήφια για τα θεατρικά βραβεία φέτος. Έχω μείνει άναυδη. Στα μόνα αρνητικά οι άβολες καρέκλες του θεάτρου αλλά η καθηλωτική ατμόσφαιρα και η μικρή σχετικά διάρκεια της παράστασης (1 ώρα και 20 λεπτά) σε κάνει να μην μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από την σκηνή για λεπτό. Χαρακτηριστικό ήταν πως η ατμόσφαιρα της πλατείας ήταν κατανικτική, δεν ακουγόταν ούτε καν η αναπνοή των θεατών. Η Σίσσυ Δουτσίου θυμίζει τόσο πολύ την Έλλη Λαμπέτη που δεν χορταίνεις να την βλέπεις να παίζει. Μπράβο και πάλι μπράβο σε όλους τους συντελεστές.
