Kατά τη διάρκεια του Διεθνές Φεστιβάλ Βιντεοποίησης αρκετά ποιήματα και videos ξεχώρισαν.
Τα πρώτα τρια βίντεο – ποιήματα που θα θέλαμε να παρουσιάσουμε είναι από την Γερμανία, την Ελλάδα, το Ισραήλ και την Αγγλία.
During the International Film Poetry Festival 2015 many poems and videos stood out.
The first three video poems that were outstanding came from Germany, Greece, Israel and UK.
Striated Stone Meets Fragile Ideals / Χαρακωμένες Πέτρες Συναντούν Εύθραστα Ιδεώδη
A storm is coming up. The people crouch beside the cliff, petrified. But what will they do –
will they fight or surrender out of fear? What does it take to stand up for your ideas and what will come of it?
Poetry-Slam animation film by Brenda Lien based on a poem by Josefine Berkholz.
Μια καταιγίδα έρχεται . Οι άνθρωποι στέκονται απολιθωμένοι δίπλα στον γκρεμό. Αλλά τι θα κάνουν –
θα αγωνιστούν ή θα παραδοθούν από φόβο; Τι χρειάζεται για να υπερασπιστείς τις ιδέες σας και τι θα προκύψει;
Poetry-Slam animation film από την Brenda Lien βασισμένο στο ποίημα του Josefine Berkholz.
Περισσότερες Πληροφρίες : www.brendalien.de
Common Room / Κοινό Δωμάτιο
Το Βίντεο Ποιήμα Common Room αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης ομάδας αποτελείται από 13 animators από την Αγγλία και το Ισραήλ.
Αστικό Φωτοστέφανο / Urban Halo
Bασίλης Ψαρράς / Bill Psarras
Το έργο καθορίζεται από την μεταφορική και κυριολεκτική σημασία των εννοιών της ανθρώπινης κίνησης και της πόλης. Ο καλλιτέχνης με βασικό εργαλείο το περπάτημα προσεγγίζει ποιητικά και στοχαστικά την συνεχή κίνηση και ‘ψυχική πάλη’ της ανθρώπινης φιγούρας προς την εύρεση της ‘εσωτερικής πόλης’. Εξισορροπώντας μεταξύ μεταφοράς και πράξης, η άσφαλτος, η πόλη και ο αέρας συγκροτούν ένα ‘περιπατητικό ποίημα’ με γεωγραφική φαντασία. Η περιπατητική performance αποτελείται από βήματα και λέξεις που ενορχηστρώνουν την αρμονία, την αντίθεση, τις συναισθηματικές εξάρσεις, την αβεβαιότητα και την αποτυχία. Τα πόδια δημιουργούν μια χωρική γλώσσα επικοινωνίας μέσα από το στοιχείο της γραμμής, του εδάφους και της ασφάλτου σε μια πόλη αχαρτογράφητη από πυξίδες. Το έργο ‘υφαίνει’ όλες αυτές τις καταστάσεις σε ένα προσωπικό / συλλογικό ‘φωτοστέφανο’ εμπειρίας.
The artwork becomes a metaphor and an action of both walking and city. The artist presents a walking performance that approaches in a poetic way the perpetual movement and psychic conflict of human towards an exploration of “the polis inside”. The asphalt, the city and the air present a “peripatetic poem” with geographical imagination. This performance consists of steps and words that orchestrate harmony, contrast, outbursts, uncertainty and failure. The feet form a spatial language through lines, soil and asphalt; in a city undefined by compasses. The work “weaves” all these situations into a personal/collective “halo” of experiences.
Περισσότερες Πκηροφορίες : http://billpsarras.tumblr.com/
