ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΤΑΣΟ ΣΑΓΡΗ
ΔΕΛΙΝΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: Μιλήστε μας για σας. Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τον χώρο της Τέχνης; Ποια η μέχρι τώρα πορεία σας; Ποιον θεωρείτε μεγάλο σας δάσκαλο ή μέντορα;
ΤΑΣΟΣ ΣΑΓΡΗΣ: Ξεκίνησα στα τέλη της δεκαετίας του ’80 μέσα από την μουσική και την ποίηση, παίρνοντας συνεντεύξεις, και γράφοντας για δίσκους, βιβλία, συναυλίες και τέχνη σε underground περιοδικά όπως το Rollin Under και το Ποπ+Ροκ. Με αυτό τον τρόπο είδα από πολύ μικρή ηλικία τους δημιουργικούς καλλιτεχνικούς χώρους πίσω από την βιτρίνα, κρυφοκοίταξα θεατρικές σκηνές και συναυλιακούς χώρους από τα παρασκήνια, έμαθα να παρατηρώ από την πίσω πλευρά της σκηνής τις αντιδράσεις των θεατών καθώς ξετυλίγεται το δράμα μπροστά στα μάτια τους, είδα απλούς καθημερινούς ανθρώπους να ανεβαίνουν στην σκηνή και να μεταμορφώνονται σε θεούς, τέρατα και μύθους.
Το 1990 δημιουργήσαμε την συλλογικότητα Η Ομάδα στον Τρόμο του Κενού (η οποία μετονομάστηκε μερικά χρόνια μετά σε Κενό Δίκτυο) και φτιάξαμε με φίλες και φίλους το συγκρότημα Horror Vacui- εγχειρήματα με το οποίο αποπειραθήκαμε να μετατρέψουμε την αγάπη και την φιλία σε τέχνη. Κυκλοφορήσαμε το 1994 τον δίσκο ΠΟΘΟΣ (Fifth Dimension Records). Με το Κενό Δίκτυο συνεχίζουμε από τότε έως σήμερα να διοργανώνουμε δεκάδες δράσεις κάθε χρόνο μαζί.
Το 2008 σχηματίστηκε το Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών ως μια απόπειρα έρευνας και επιτέλεσης στον χώρο των παραστατικών τεχνών και της σύγχρονης τέχνης. Σε προσωπικό επίπεδο, όλα όσα είχα κάνει ως τότε, η μουσική, η ποίηση, το video art, τα festival, τα μεγάλα παράνομα rave party και οι συναυλίες, οι multi media εγκαταστάσεις και η αγάπη για την ικανότητα εκστατικής μεταμόρφωσης του ανθρώπου με έφερε στο θέατρο, σαν την ολοκλήρωση μιας διαδρομής και την αρχή μιας νέας μακράς περιόδου αναζήτησης εκφραστικών μέσων που συμπεριλαμβάνουν όλες τις μνήμες και τις γνώσεις που αποκτήθηκαν σε αυτή την ξέφρενη περιπέτεια.
Σε όλη αυτή την πορεία, δασκάλους και δασκάλες, είχα πρώτα από όλα τους φίλους και τις φίλες που αγάπησα και ερωτεύθηκα, τους ανθρώπους με τους οποίους περιπλανήθηκα στον κόσμο και δοκιμάσαμε μαζί την παράξενη γεύση της νύχτας.
Μέσα στα χρόνια μας συντρόφευσαν και μας ενέπνευσαν πολλές ρομαντικές μορφές- παλιές διηγήσεις από εξεγέρσεις σκλάβων και πειρατικές ιστορίες, η ζωή και η ποίηση του Ρεμπώ, τα συμβιωτικά κινήματα της αντικουλτούρας, το αναρχικό κοινοβιακό θέατρο της ομάδας Living Theater, η διαρκής περιπλάνηση και ο πειραματισμός του Πητερ Μπρούκ, οι beatnik ποιητές- ο Κέρουακ, ο Μπάροουζ και ο Γκίνσμπεργκ, ο Κώστας Αξελός, ο Πιότρ Κροπότκιν και ο Σιντάρτα Βούδας, οι εκστατικές μουσικές των Doors, των Pink Floyd, των Cure, των Joy Division, του Nick Drake και αργότερα οι Future Sound of London και η ηλεκτρονική dance κουλτούρα, οι έντονες βιωματικές εμπειρίες μου από μακρόχρονες περιπλανήσεις στην Ινδία, το Νεπάλ, το Πακιστάν, το Μεξικό, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Δάσκαλοι μου είναι όσοι τόλμησαν να ζήσουν την ζωή με ειλικρίνεια, χωρίς αυταπάτες, όσοι πολέμησαν τους φόβους και τις αναστολές τους, όσοι δεν υπάκουσαν στους καθημερινούς εκβιασμούς, όσοι δεν φοβήθηκαν να εκτεθούν και να μοιραστούν μαζί μας τα πιο βαθιά, τα πιο κρυφά μυστικά τους, όσοι αποπειράθηκαν να ανατινάξουν αυτό τον κόσμο της ανισότητας και της εκμετάλλευσης από τα θεμέλια για χάρη της ελευθερίας και της αγάπης.[
Δ.Β.: Είστε και ποιητής, εκτός από σκηνοθέτης. Μιλήστε μας για το συγγραφικό σας έργο.
Τ.Σ.: Η πρώτη ποιητική συλλογή μου περιλαμβάνει τα ποιήματα που γράφθηκαν στην δεκαετία του 90 και ονομάζεται “Για την Ανθρώπινη Αγάπη Στις Δυτικές Μητροπόλεις” (εκδόσεις Κενότητα), είναι ένα εκτεταμένο ποιητικό έργο που ξεκινά με την διάλυση μιας ερωτικής σχέσης και ολοκληρώνεται όταν είσαι πλέον ικανός να υπάρξεις ξανά με κάποιον άλλον άνθρωπο. Η δεύτερη ποιητική συλλογή κυκλοφόρησε φέτος, ονομάζεται “Φαινομενολογία της Γκιλοτίνας” (εκδόσεις Κενότητα) και είναι η απόπειρα μιας λεπτομερειακής περιγραφής του ψυχισμού της ανθρώπινης κοινωνίας στην “εποχή της κρίσης” και η αναζήτηση της εσωτερικής ανθρώπινης δύναμης για χειραφέτηση και εξέγερση. Άλλα έργα μου είναι η επιμέλεια μιας εκτεταμένης ιστορικής καταγραφής της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008, μέσα από 70 συνεντεύξεις, χρονοδιαγράμματα και αναλύσεις που κυκλοφόρησε το 2010 στις ΗΠΑ και μεταφράσθηκε επίσης στα Γερμανικά και τα Ισπανικά με τίτλο “We Are an Image from the Future / The Greek Revolt of December 2008 (AK Press) και η συμμετοχή στο συλλογικό τόμο “From Democracy to Freedom” (Crimethink Press) που κυκλοφόρησε επίσης στις ΗΠΑ το 2017.
Δ.Β.: Μιλήστε μας για την παράσταση ΝΥΧΤΑ! που σκηνοθετείτε. Γιατί αυτό το συγκεκριμένο έργο τώρα; Η επιλογή αυτή σχετίζεται με κάποιον τρόπο με την προηγούμενη παράστασή σας ΨΥΧΩΣΗ της Σάρα Κέιν;
Τ.Σ.: Η παράσταση “Ψύχωση (4.48 Psychosis) της Σάρα Κέην αποτέλεσε το κλείσιμο μιας άτυπης τριλογίας που ξεκίνησε το 2008 με τις “Δούλες” του Ζαν Ζενέ και συνεχίστηκε με το “Πεθαίνω Σαν Χώρα” του Δημήτρη Δημητριάδη. Όταν μετά το 2012 τα κινήματα και οι κοινωνικές αντιστάσεις που αναπτύχθηκαν ενάντια στην καπιταλιστική λαίλαπα και την καταστροφή κάθε κοινότητας ηττήθηκαν, οι άνθρωποι κρύφτηκαν στα σπίτια τους απελπισμένοι αναζητώντας ατομικές καθημερινές λύσεις επιβίωσης. Η Σάρα Κέην έχοντας αντιμετωπίσει στον ψυχισμό της Βρετανικής κοινωνίας την επιβολή του νεο-φιλελευθερισμού από πολύ νωρίτερα μας έδωσε με το Ψύχωση (4.48 Psychosis) την ευκαιρία να μελετήσουμε την απύθμενη βία που κρύβεται πίσω από την επίπλαστη λάμψη της κανονικότητας, την επιβεβλημένη ψυχική απομόνωση, την φρίκη και τον πόνο των ανθρώπων που έμειναν μόνοι τους χωρίς κοινότητα, χωρίς αγάπη, χωρίς φροντίδα, χωρίς ελπίδα. Συνεχίζοντας λοιπόν με το Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών τα τελευταία δύο χρόνια την περιπλάνηση μας στο Bρετανικό θέατρο που προσπάθησε να σταθεί απέναντι στην νεο-φιλελεύθερη καταστροφή, ανεβάζουμε τη ΝΥΧΤΑ (Yard Gal) της Rebecca Prichard. Η ΝΥΧΤΑ είναι ένα βραβευμένο in-yer-face θεατρικό έργο μιας συγγραφέας που γράφει κατά βάση κείμενα για νεαρά κορίτσια που μπλέκουνε με τον νόμο. Όταν πλέον έχει επιβληθεί στις κοινωνίες μας η υπακοή και ο ατομικισμός τί συμβαίνει με όλους αυτούς που δεν μπορούν να υπακούσουν και δεν θέλουν να ζήσουν μόνοι τους;
Η ΝΥΧΤΑ είναι μια παράσταση νεανικής εξέγερσης, μια απελπισμένη απόπειρα δραπέτευσης από τους επιβεβλημένους κανόνες, μια ιστορία φιλίας και συντροφικότητας, μια προσεχτική μελέτη κάθε πιθανού διεξόδου διαφυγής από τον σύγχρονο κόσμο και μια καταγραφή των φρικτών αδιεξόδων στα οποία βρέθηκαν να ζουν οι νέοι άνθρωποι σήμερα. Είναι μια θεατρική παράσταση με έντονη κινηματογραφική αισθητική, πολύ μουσική και δύο υπέροχες ηθοποιούς που μας προσφέρουν ηλεκτρισμένες, δυναμικές ερμηνείες στέλνοντας προς όλους μας ένα σήμα κινδύνου από το άμεσο μέλλον.
Δ.Β.: Το 1990 συν-διαμορφώσατε την καλλιτεχνική, φιλοσοφική και πολιτική κοινότητα Κενό Δίκτυο (πρώην Ομάδα Στον Τρόμο του Κενού). Μιλήστε μας για αυτό.
Τ.Σ.: Το Κενό Δίκτυο είναι μια μεγάλη παρέα από φίλους και φίλες που συνδυάζουν τις γνώσεις και τις επιθυμίες τους, ζούνε μαζί και πραγματώνουν τις δημιουργικές αποφάσεις και τις ιδέες τους μέσα από μια διαρκή οργάνωση μη-εμπορευματικών εκδηλώσεων και δράσεων στον δημόσιο χώρο. Αποτελείται από πολιτικοποιημένους ελευθεριακούς και αναρχικούς καλλιτέχνες, διανοούμενους και ακτιβιστές κυρίως από τα πεδία της φιλοσοφίας, της σύγχρονης τέχνης, της αρχιτεκτονικής, της ανθρωπολογίας, της ποίησης και της μουσικής. Σκοπός των δράσεων, των εκδόσεων, των φεστιβάλ, των διαλέξεων και των εκθέσεων είναι η άρνηση του πολιτισμού της κυριαρχίας, ο επαναπρογραμματισμός της πραγματικότητας, η αφύπνιση της κριτικής ικανότητας και του πνεύματος αμφισβήτησης, η μετατροπή του δημόσιου χώρου σε ανοιχτή, ελεύθερη, αυτόνομη ζώνη, η δημιουργία κοινωνικών κέντρων, καταλήψεων και χώρων αυτοοργάνωσης της επιθυμίας, της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας.
Δ.Β.: Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Τ.Σ.: Τα διαφορετικά πεδία δημιουργικής ενασχόλησης περιλαμβάνουν και διαφορετικές μελλοντικές περιπέτειες. Στην ποίηση μετά την κυκλοφορία του νέου βιβλίου ετοιμάζουμε σαν ντουέτο με τον εξαιρετικό post rock καλλιτέχνη WHODOES έναν δίσκο με τίτλο “Η Φαινομενολογία της Γκιλοτίνας” και πολλές συναυλίες. Με το Κενό Δίκτυο συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε στην Αθήνα μαζί με πολλούς φίλους και πολλές φίλες το Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ και τον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο ΝΟΣΟΤΡΟΣ, ετοιμάζουμε ανάμεσα στα άλλα μια dub συναυλία ενάντια στην καταστροφική εγκατάσταση 120 ανεμογεννητριών στα βουνά της Σαμοθράκης, το καλοκαιρινό Indie Free festival στο Πεδίο του Άρεως για 29η χρονιά και μια μεγάλη έκθεση σύγχρονης τέχνης το φθινόπωρο με τίτλο Είμαστε μια Εικόνα από το Μέλλον (2008-2018).
Στο θέατρο με το Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών έχουμε ήδη ξεκινήσει συζητήσεις και έρευνα αναζήτησης της επόμενης παράστασης, μια διερεύνηση που βασίζεται όχι μόνο στην μελέτη της δραματουργίας αλλά πάνω από όλα στην συμ-βίωση των φόβων και των ελπίδων των ανθρώπων γύρω μας. Το θέατρο πρέπει να έχει την δύναμη να αφουγκράζεται τις απλές καθημερινές αγωνίες και να τις εξυψώνει στον χώρο του ιερού, να δίνει τερατώδεις μυθολογικές απαντήσεις στα πιο κρυφά βάσανα της ψυχής του ανθρώπου.
Δ.Β.: Σας ευχαριστώ θερμά.
Δελίνα Βασιλειάδη
ΠΗΓΗ:
http://filmnoir.gr/2018/synentefxi-me-ton-skinotheti-taso-sagri-d-vasiliadi/
