Το Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών συνομιλεί με την εικαστικό Κοραλία Κρικελλή σε μια εκτεταμένη συνέντευξη για το έργο της.
Η Κοραλία Κρικελλή γεννημένη το 1994 στο Αγρίνιο, μετακομίζει στην Αθήνα το 2012 για να συμμετάσχει στις εισαγωγικές εξετάσεις του εικαστικού τμήματος της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. Στην πρώτη της προσπάθεια καταλαμβάνει την 9η θέση στους επιτυχόντες εκείνης της χρονιάς. Κατά την περίοδο των ακαδημαϊκών σπουδών της παρακολουθεί εργαστήρια με κατευθύνσεις τη Ζωγραφική και την Κεραμική. Την γοητεύουν όμως η τέχνη της Χαρακτικής και του Ψηφιδωτού, οι οποίες αποτελούν ειδικότητα της μέχρι και την ολοκλήρωση των σπουδών της. Η ενεργός παρουσία της στον χώρο της τέχνης ξεκινάει το 2017 με την συμμετοχή της σε ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα. Η γνώση των τεχνικών της Χαρακτικής και του Ψηφιδωτού, με αφορμή την πτυχιακή της εργασία, την οδηγούν τον Ιούνιο του 2019 στη δημιουργία μιας σειράς εικαστικών έργων με τίτλο The Missing Piece (Το Κομμάτι που λείπει) βασισμένη στο συνδυασμό των δύο τεχνών ο οποίος την χαρακτηρίζει έντονα. Η παρουσίαση των έργων της εντυπωσίασε το κοινό και τους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών λόγω της ευθραυστότητας των συναισθημάτων που είχαν μετατραπεί σε μια συμπαγή σκληρότητα πετρωμάτων. Η Κοραλία Κρικελλή κατάφερε να αποτυπώσει τη λεία, στρογγυλεμένη περιφέρεια μιας παιδικότητας χρησιμοποιώντας την κοφτερή, οξεία απόληξη των μετάλλων.
Το 2020 δημιουργεί σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών θεατρικές μάσκες για την παράστασης με τίτλο «Μεταμόρφωση» του Franz Kafka σε σκηνοθεσία του Τάσου Σαγρή στο Από Μηχανής Θέατρο στην Αθήνα. Η εικαστική ματιά στις σχεδιασμένες μάσκες δίνει θεατρική δύναμη στην επιτέλεση των ηθοποιών και μένει χαραγμένη στη μνήμη του θεατή. Οι πολύ θετικές κριτικές της παράστασης σημειώνουν την ιδιαίτερη συνεισφορά της.
Σήμερα, μπορείτε να βρείτε έργα της στην έκθεση The Inside Body. Το Inside Body είναι μια διαδικτυακή έκθεση τέχνης για τον εσωτερικό εαυτό. Αποδομεί κοινωνικές κατασκευές όπως την ταυτότητα, το φύλο και την εθνικότητα. Ο κύριος στόχος αυτής της έκθεσης είναι η διερεύνηση της ταυτότητας από την άλλη πλευρά.
Η Κοραλία Κρικελλή σχεδιάζει εργαστήρια και παραδίδει σεμινάρια στον τομέα των εικαστικών σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών.
70 x 100 cm.
intaglio printing
Ποιοί είναι οι λόγοι που σε ώθησαν να θέλεις να ασχοληθείς με την τέχνη; Πηγαίνοντας πίσω στις πρώτες φορές που ζωγράφισες, τι όνειρα έκανες τότε και αν έχουν πραγματοποιηθεί ή οδεύουν προς τα κει.
Οτιδήποτε σκεφτόμουν να κάνω στο μέλλον μου επαγγελματικά είχε να κάνει με καλλιτεχνικά στοιχεία γιατί ζωγράφιζα από πολύ μικρή. Βέβαια, το όνειρο μου αρχικά σαν εικόνα ήταν να μπω στην αρχιτεκτονική σχολή, όμως στη πορεία αυτό άλλαξε όταν κατάλαβα ότι δεν είναι αυτή η μορφή τέχνης για εμένα. Όταν στόχευα για την αρχιτεκτονική δεν γνώριζα πολλά πράγματα για την Καλών Τεχνών και οι καθηγητές μου με ώθησαν προς αυτή τη κατεύθυνση γιατί έβλεπαν την έφεση μου στο ελεύθερο σχέδιο. Ένιωθα ότι η αρχιτεκτονική θα με περιόριζε στο τέλος και δεν ήταν αυτή η μορφή δημιουργίας που επιζητούσα για να εκφραστώ καλλιτεχνικά. Και μετά από πολύ προσπάθεια κατάφερα με επιτυχία να δώσω τις εξετάσεις μου για τη σχολή Καλών Τεχνών. Επομένως ναι, μπορεί να άλλαξε μορφή το όνειρο μου στη πορεία αλλά με οδήγησε εδώ που είμαι σήμερα.
Τι είναι για εσάς η τέχνη; Όσον αφορά τη τέχνη, ποια υλικά προτιμάς και σε ποια θέματα εστιάζεις περισσότερο;
Ισορροπία. Για εμένα η τέχνη είναι η απόλυτη ισορροπία του πνεύματος, της ψυχής και του σώματος. Έχω συνδέσει την ώρα της δημιουργίας με τον διαλογισμό. Έρχομαι πιο κοντά με το «Εγώ» μου και τον εαυτό μου. Μέσα από τα έργα μου βλέπω πράγματα απεικονισμένα που ίσως δεν τολμάω να παραδεχτώ. Νιώθω πως είναι σαν ένας αντικατοπτρισμός της ψυχής μου.
Όσον αφορά τα υλικά, επειδή έχω δουλέψει με διαφορετικές τεχνικές (ζωγραφική, χαρακτική, ψηφιδωτό, γλυπτική), νιώθω ότι αυτά που μου ταιριάζουν καλύτερα είναι τα υλικά που χρησιμοποιώ στην χαρακτική και στο ψηφιδωτό. Τα υλικά αυτά είναι πολύ δυνατά και μπορούν να επεξεργαστούν με πάρα πολλούς τρόπους για να βγάλουν ένα αποτέλεσμα και η αναζήτηση του που μπορούν να με οδηγήσουν αισθάνομαι ότι δεν έχει τέλος.
Τα θέματα στα οποία επικεντρώνομαι έχουν να κάνουν άμεσα με τον άνθρωπο και τη διαχείριση του συναισθήματός του.
Είναι κάθε φορά τα εγκαίνια μιας έκθεσης η μεγάλη στιγμή ενός καλλιτέχνη; Η στιγμή που θα βγουν τα έργα έξω από το ατελιέ/εργαστήριο του;
Ναι, θεωρώ πως είναι μια μεγάλη στιγμή να βγουν τα έργα από το εργαστήριο του καλλιτέχνη για να τα παρουσιάσει και να έρθει σε επαφή με τους θεατές. Αυτός πιστεύω πως είναι και ο σκοπός ενός καλλιτέχνη: να μοιραστεί το έργο του και να συνομιλήσει για αυτό με τον κόσμο. Ακούγοντας τη κριτική του κόσμου είτε θετική είτε αρνητική μπορεί να πάρει κάτι εποικοδομητικό που θα τον βοηθήσει στη συνέχεια.
Αυτό είναι και το τελικό στάδιο ενός project για μένα, όπου έρχεται η ολοκλήρωση της δουλείας μου, για να μπορέσω να πάω και στο επόμενο στάδιο και να δημιουργήσω κάτι καινούριο.
Ποιά είναι η βασική πηγή έμπνευσης σου για τα έργα σου; Από πού αντλείς τις εικόνες που αποτυπώνεις;
Τα έργα μου έχουν ως βασική αναφορά τις αναμνήσεις, τον ψυχισμό μου και τις επιρροές που έχω από το παρελθόν μου. Υπάρχουν φορές που μια πραγματική ανάμνησή μου θα με οδηγήσει να συλλέξω κάποιες εικόνες από το παρελθόν που θα με βοηθήσουν να αποτυπώσω το έργο. Και άλλες φορές που ανακαλώ κάτι στη μνήμη μου νομίζοντας ότι είναι αληθινή ανάμνηση ενώ μπορεί να είναι πλασματική και να το χτίσω γύρω από αληθινά στοιχεία από το παρελθόν μου. Σαν μια συνειρμική αναφορά, για παράδειγμα, από υφές, μυρωδιές, συναισθήματα που έχω όντως ζήσει και νιώσει.
Η πρόσκληση στην έκθεση Inside Body έγινε μέσω διαδικτυακών συνομιλιών. Σίγουρα η τεχνολογία αποτελεί επανάσταση και σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας. Πόσο πιστεύεις ότι έχει επηρεάσει το ίντερνετ το σύγχρονο κοινό στο πώς αντιμετωπίζει και αναζητά την Τέχνη;
Πράγματι βοηθάει εξαιρετικά το ίντερνετ στο να σου παρουσιαστούν τέτοιου είδους ευκαιρίες και φυσικά να δει ακόμη περισσότερος κόσμος τη δουλειά σου. Αυτό που συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια ήταν ότι οι καλλιτέχνες μπορούσαν μονάχα να πάνε σε μια gallery με το portfolio που διέθεταν και στην συνέχεια η gallery αποφάσιζε αν η συγκεκριμένη δουλειά ήταν αρκετά καλή για να εκτεθεί και να προωθηθεί. Πλέον στρεφόμαστε όλοι στο διαδίκτυο για να αναδείξουμε τη δουλειά μας. Χρησιμοποιούμε τα κοινωνικά μέσα ως ένα πολύ ισχυρό εργαλείο που μας βοηθάει να αλλάξουμε τη σχέση μεταξύ συλλεκτών και κοινού με το να εντοπίζουν ανθρώπους που ενδιαφέρονται για συγκεκριμένα έργα εύκολα και αποτελεσματικά.
Το κοινό αντίστοιχα έχει ακόμη περισσότερες επιλογές γρήγορα και εύκολα να διαλέξει και να καταλάβει τι του αρέσει καθώς πλέον πρωτότυπη και αυθεντική τέχνη παράγεται παντού αλλά και τελείως νέες μορφές τέχνης εξελίσσονται και αναπτύσσονται διαρκώς. Η τέχνη γίνεται όλο και λιγότερο στατική, υιοθετώντας νέες μορφές δίνοντας στον κόσμο αμέτρητες επιλογές. Η ευκολία όμως με την οποία πλέον δημιουργείται ένα έργο και αυτή η ποικιλία εργαλείων που είναι διαθέσιμη είναι και μια από τις αιτίες για κακή τέχνη που βλέπουμε να εκτίθεται γύρω μας. Στην τέχνη ότι είναι δημοφιλές δεν είναι απαραίτητα καλό όπως και το αντίστροφο και έχει ισοπεδωθεί η αίσθηση της μοναδικότητας.
Υπάρχει κάποιο έργο σου που κρύβει μια πιο ιδιαίτερη, προσωπική ίσως, ιστορία;
Επειδή όλα μου τα έργα πηγάζουν από προσωπικές εμπειρίες και αναμνήσεις σε όλα κρύβεται μια ιδιαίτερη ιστορία που έχει σημασία για εμένα και για αυτό προσπαθώ να τα αποτυπώσω κιόλας. Υπάρχει όμως ένα που είμαι περισσότερο συνδεδεμένη συναισθηματικά αλλά δεν θα ήθελα να αποκαλύψω ποιο είναι.
Υπάρχει κάποιο έργο που σε «ταλαιπώρησε» μέχρι να ολοκληρωθεί; Και αν ναι, πώς το ξεπέρασες; Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες κατά τη διάρκεια της δημιουργίας μιας έκθεσης;
Δεν υπάρχει κάποιο έργο που να με ταλαιπώρησε πολύ. Το στάδιο όμως του στησίματος ενός έργου είναι αυτό που βρίσκω πιο δύσκολο. Δουλεύοντας αρκετά και πειραματιζόμενη με τα υλικά βρίσκω τον ιδανικό συνδυασμό και έπειτα το έργο προχωράει χωρίς περαιτέρω δυσκολίες.
Η μεγαλύτερη δυσκολία όμως που έχω αντιμετωπίσει στο στήσιμο μιας έκθεσης είναι σίγουρα ο χρόνος. Η πίεση του χρόνου ήταν τρομερή γιατί πάντα έχεις να κάνεις πάρα πολλά πράγματα ετοιμάζοντας μια έκθεση. Οι λεπτομέρειες είναι πολλές και μέχρι τελευταία στιγμή είχα την ανάγκη να τα έχω όλα προσεγμένα και οργανωμένα όπως ακριβώς τα ήθελα.
Υπάρχει κάποιο καλλιτεχνικό ρεύμα με το οποίο θα ήθελες να πειραματιστείς;
Θα ήθελα να πειραματιστώ με την αφαίρεση και τον κυβισμό παράλληλα, για να μπορέσω να αποδώσω τις εικόνες μου πιο μινιμαλιστικά.
Τι σημαίνει για εσάς καταξίωση ενός καλλιτέχνη; Πόσο σημαντική είναι και από ποιόν μπορεί να επιβεβαιωθεί; Τελικά πιο σημαντικό είναι να αναγνωρίζεται ένας καλλιτέχνης ενώ βρίσκεται στη ζωή, ή μετά τον θάνατό του;
Θεωρώ ότι ένας καλλιτέχνης καταξιώνεται μέσα από τη πορεία του εικαστικού έργου του στο χώρο της τέχνης. Σίγουρα οι κριτικοί τέχνης είναι ικανοί και γνώστες του αντικειμένου όμως ο πιο αυστηρός και ίσως αντικειμενικός κριτής οφείλει να είναι ο ίδιος ο δημιουργός.
Στο παρελθόν μπορεί να συνέβαινε αυτό γιατί το κοινό δεν ήταν τόσο ευρύ, οι ευκαιρίες για ανάδειξη των έργων ήταν πολύ λιγότερες και πολλές ιδέες και τεχνοτροπίες απορρίφθηκαν αρχικά ως κακές ή πολύ πρωτοποριακές για να κερδίσουν μεγάλη δημοτικότητα πολύ αργότερα με αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές να αναγνωρίζεται το έργο τους μετά θάνατον.
Στη σύγχρονη διαδικτυακή εποχή όμως, που οι καλλιτέχνες έχουν ευκαιρίες να αναδειχθούν ακόμη περισσότερο δεν νομίζω να αναγνωριστούν μετά θάνατον και αυτό θεωρώ ότι είναι και το καλύτερο.
Πόσο σημαντική για σένα είναι η άποψη των ανθρώπων, που θα δουν έργα σου; Είναι ικανή να επηρεάσει τον τρόπο που θα εκφράσεις το επόμενό σου βήμα;
Λαμβάνω υπόψη μου πάντα όλα τα σχόλια σχετικά με τη δουλειά μου αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα αλλάξει ριζικά η ποιότητα ή ο τρόπος που αποδίδω τα έργα μου. Η ταυτότητα τους θα παραμένει πάντα ίδια. Θα ακούσω τη κριτική σε οποιαδήποτε μορφή της χωρίς να αλλάξει η προσωπική μου πορεία σαν εικαστικός.
Πώς είναι η καθημερινότητα για έναν καλλιτέχνη στην Αθήνα; Πόσο δύσκολο είναι για έναν άνθρωπο της Ελληνικής περιφέρειας να μπορέσει να παρουσιάσει τη δουλειά του στην Αθήνα;
Δύσκολη. Η Αθήνα είναι μια πόλη που έχει ναι μεν πολλές ευκαιρίες αλλά είναι και εξαιρετικά ανταγωνιστικός ο χώρος. Θεωρώ ότι το μόνο δύσκολο για έναν άνθρωπο της ελληνικής περιφέρειας στην προσαρμογή του στον αθηναϊκό κύκλο των εικαστικών είναι το να μπει σε αυτόν. Δεν υπάρχουν διασυνδέσεις για κάποιον που έχει έρθει από άλλο μέρος της Ελλάδας οπότε αναγκάζεται να ξεκινήσει από το μηδέν.
Μπορείς να συναντήσεις έναν καλλιτέχνη, από οποιαδήποτε χρονική περίοδο, και να του κάνεις μία και μόνο ερώτηση. Ποιον επιλέγεις και τι τον ρωτάς;
Ακούγοντας αυτή την ερώτηση μου έρχονται πολλοί καλλιτέχνες στο νου αλλά δεν θα ήθελα να τους ρωτήσω κάτι. Θα προτιμούσα να έχω την ευκαιρία να τους παρακολουθήσω από μια γωνία του ατελιέ τους εν ώρα δημιουργίας.
Έχετε μπει σε σκέψεις για την επόμενη εικαστική σας αναζήτηση;
Όταν ολοκληρώνω ένα έργο πάντα προσπαθώ να δω τι μου λείπει πριν πάω στο επόμενο βήμα. Η πορεία της δουλειάς μου θέλω να είναι εξελικτική. Το ένα έργο συνδέεται άρρηκτα με το προηγούμενο, σαν μια ιστορία.
Τώρα βρίσκομαι σε ένα στάδιο όπου προσπαθώ να ανακαλύψω τους τρόπους απεικόνισης του κενού, καθώς ήταν ένα στοιχείο που έλειπε από το προηγούμενο project μου και με ενδιαφέρει ιδιαίτερα.
