• Home
  • About
  • News
  • Gallery
  • Videos
  • Interviews
  • Contact
  • Theatre
  • Performance Αrt
  • Festivals
  • Records
  • Events
  • Reviews
  • Seminars
  • Research
facebook
flickr
picasa
vimeo
youtube
email

Νεοελληνικό Έργο

Θέατρο, λέανδρος πολενάκης

Ματιά στο νεοελληνικό έργο – Πολενάκης Λέανδρος

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Στον φιλόξενο πάντα Πολυχώρο Τέχνης Αλεξάνδρεια της Πλατείας Αμερικής παρακολουθήσαμε το καινούργιο έργο της πολύπειρης ηθοποιού, συγγραφέως και σκηνοθέτιδας Μαίης Σεβαστοπούλου, που δόθηκε σε περιορισμένο σχετικά αριθμό παραστάσεων, με τον τίτλο “Μακτούμπ” (η λέξη στα αιγυπτιακά σημαίνει πεπρωμένο, μοίρα, αυτό που ονομάζουμε συνήθως “κισμέτ”). Ο τίτλος του έργου παραπέμπει, κατά τη συγγραφέα, στη μοιρολατρία του αιγυπτιακού λαού που είχε, υποτίθεται διαποτίσει και τους Έλληνες της Αιγύπτου, με αποτέλεσμα να αποδέχονται εύκολα το “γραμμένο”. Αν αυτό είναι αλήθεια ιστορική, δεν μπορώ με βεβαιότητα να πω, αλλά αποτελεί οπωσδήποτε την αλήθεια του έργου και αυτό έχει σημασία.

Είναι, αν θυμάμαι καλά, το δέκατο έργο της Σεβαστοπούλου που ανεβάζει η ίδια στη σκηνή και μπορώ να πω ανεπιφύλακτα το καλύτερό της. Το “Μακτούμπ” αφορά τρεις Ελληνίδες της Αιγύπτου, αδελφές, που υποχρεώνονται σε νεαρή ηλικία να εκπατριστούν και η εγκατάστασή τους στην Αθήνα της δεκαετίας του ’60 -στην πραγματικότητα στην Αθήνα του σήμερα- επιδρά καταλυτικά στον ψυχισμό καθεμίας, με διαφορετικό κάθε φορά τρόπο. Τις συναντάμε ώριμες γυναίκες πια στην Ελλάδα της κρίσης και παρακολουθούμε τις συγκρούσεις, το μίσος αλλά και την απωθημένη αγάπη που τρέφουν η μία για την άλλη, πράγμα που τις φέρνει σε τελική συνάντηση. Η τοπιογεωγραφία του έργου είναι συμβατική. Παρόλο που η αιγυπτιώτισσα συγγραφέας μεταφέρει όσο μπορεί πιο πιστά τον ψυχικό κόσμο των ξεριζωμένων συμπατριωτών της, η ιστορία τους θα μπορούσε να συμβαίνει σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, όπου υπάρχουν άνθρωποι βίαια εκπατρισμένοι και όπου το “μακτούμπ” αποτελεί δραστικό μέρος της καθημερινότητας.

Πρόκειται για ένα έργο καθαρά ρεαλιστικό, επεξεργασμένο στις λεπτομέρειες, φινιρισμένο, χωρίς συμβολιστικές προσμείξεις ή άλλες ψευδοποιητικές νοθεύσεις, ένα είδος που μας λείπει σήμερα απελπιστικά και πρέπει να το στηρίξουμε. Επίσης, για μια συγγραφέα που χειρίζεται πάρα πολύ ικανά τόσο τη γλώσσα όσο την ψυχολογία των ηρώων της, που έχει πράγματα να πει και πρέπει, επιτέλους, να την προσέξουμε.

Η σκηνοθεσία της συγγραφέως είναι άμεση, καθώς υπηρετεί τον ζωτικό μύθο του έργου χωρίς παρεκκλίσεις, φωτίζει κατά πρόσωπο τους χαρακτήρες δίχως κενά, ζωγραφίζει τις καταστάσεις με ζωηρά “πλακάτα” χρώματα και αποσπά πηγαίες ερμηνείες. Οι στιβαρές και «γεμάτες» υποκριτικές είναι το κυριότερο επιχείρημα της παράστασης. Η Μαίη Σεβαστοπούλου αυτοσκηνοθείται με ταυτοπάθεια συγκινητική, η Δέσποινα Πόγκα “μέσα” σε ό,τι κάνει, η Μαρία Μακρή συναρπαστικά ζωντανή και επίκαιρη.

Στο Θέατρο Vault, σε μια σειρά παραστάσεων αφιερωμένων στις μητέρες σημαντικών ανδρών με γενικό τίτλο : “Ο γιος μου”, η καλή μας ηθοποιός και συγγραφέας Χρύσα Σπηλιώτη γράφει και υποδύεται την Ιταλίδα Ρεγγίνα Τουρίνι, μάνα του συνθέτη Νικόλαου Μάντζαρου που μελοποίησε τον “Ύμνο στην Ελευθερία” του στενού του φίλου Διονύσιου Σολωμού και έγινε ο “Εθνικός μας Ύμνος”. Το έργο της Σπηλιώτη, ένας “πολυφωνικός μονόλογος” γραμμένος σε ποιητικότατο επτανησιακό ιδίωμα, “ρέει” μουσικά, είναι μια καντάτα για την αιώνια γυναίκα, μάνα, αδερφή, σύζυγο, ερωμένη και ένας ύμνος στον ασταμάτητο αγώνα της να κερδίσει τη δική της ελευθερία. Ενώ συγχρόνως φωτίζει την ιδιαίτερη, συναισθηματικά φορτισμένη, αξονική σχέση της μεσογειακής μάνας με το αρσενικό παιδί της. Μέσα στους κρότους, λάμψεις, αίματα της γεννώμενης ελληνικής “ελευθερίας”, που “μας την έταξαν και αυτή λειψή”, κατά τη ρήση του ποιητή, θα κυλήσει όλη η ζωή της Ρεγγίνας Τουρίνι, που την πάντρεψαν στα δεκατέσσερά της με τον μόλις δεκαεξάχρονο Ιάκωβο Μάντζαρο… Θα πω και εδώ ότι πρόκειται για το ωριμότερο έργο της Χρύσας Σπηλιώτη. Μια μεστή και ουσιώδης αφήγηση “εκ νεκρών” της μάνας του “εθνικού μας συνθέτη”, που κάνει τον γλυκόπικρο απολογισμό του βίου της για να αφήσει μετέωρο το αναπάντητο έως σήμερα ερώτημα που όλους μας βασανίζει: “Τι απόγινε το τραγούδι της ελευθερίας μας;”.

Η σκηνοθεσία του Αυγουστίνου Ρεμούνδου (χορογραφία Μάτας Μάρα) αγκαλιάζει το έργο με αγάπη, οδηγεί τη Χρύσα Σπηλιώτη ως ηθοποιό σε μια γεμάτη, ουσιαστική ερμηνεία του άχρονου, δίχως ηλικία, αλλά με ιστορία ρόλου, μέσα από τους μουσικούς δρόμους του ίδιου του Μάντζαρου, επεξεργασμένους ώστε να αποκτήσουν την αρχική τους καθαρότητα και λάμψη από τον Νικόλα Καρίμαλη. Με ωραία σκηνικά, κοστούμια της Τόνιας Αβδελοπούλου και υποβλητικούς φωτισμούς του Βαγγέλη Μούντριχα, με άρτια βίντεο του Νικήτα Χάσκα.

 

 

 

ΠΗΓΗ: http://www.avgi.gr/article/10971/8587349/matia-sto-neoelleniko-ergo#

28 Dec 17
By : tasos_sagris
Comments : Off
Σχετικά με το συγγραφέα

Μοιράσου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

OPEN CALL: 13th International Video Poetry Festival 2026

22 Apr 25

Official Announcement: Tribute to Poet Umar Uzair from Malaysia

19 Apr 25

Review & Awards- International Video Poetry Festival 2025

16 Apr 25

Hlín Leifsdóttir & Morton "Space To Breathe" LP

10 Apr 25

12th International Video Poetry Festival | Athens | Fr.11 & Sat.12 April 2025

19 Mar 25

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

  • Festivals
  • home
  • Performances
  • Records
  • Uncategorized
  • Uncategorized
  • videos
  • Εκδηλώσεις
  • Έρευνα
  • Κριτικές
  • Νέα
  • Παραστάσεις
  • Σεμινάρια
  • Συνεντεύξεις

ΕΤΙΚΕΤΕΣ

+the Institute [for Experimental Arts] 4.48 Psychosis Acting art Athens cinema cine poetry institute experimental arts poetry drama contemporary art contemporary poetry devised theatre Dimitris Dimitriadis Education experimental cinema Festival film film festival franz kafka greek poetry grotowski physical theatre I'm Dying as Country Institute for experimental arts International Film Poetry Festival International Video Poetry Festival Open Theatre Seminars performance art Poetry poetry festival Rebecca Prichard Records Sarah Kane sissy doutsiou spoken word spoken word poetry support art workers Tasos Sagris theatre theatre empros theatre workshop Video Art Video Poetry video poetry festival WhoDoes Yard Gal Ανοιχτά Σεμινάρια Θεάτρου Βιντεο Ποίηση Δήμητρης Δημητριάδης Εκπαίδευση Η Νύχτα (Yard Gal) Rebecca Prichard Η νύχτα Θέατρο Θεατρικές Παραστάσεις Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών Κάφκα Λίλη Τσεσματζόγλου Μulti Media Μεταμόρφωση Κάφκα ΝΥΧΤΑ Παραστάσεις Πεθαίνω σαν Χώρα Ποίηση Σίσσυ Δουτσίου Σεμινάριο υποκριτικής Σωματικό Θέατρο Σύγχρονο θέατρο Τάσος Σαγρής Τετράδια Φεστιβάλ Φραντς Κάφκα ΨΥΧΩΣΗ δουτσιου θέατρο Αυλαία κοραλία κρικελλή κριτική θεάτρου λέανδρος πολενάκης πολιτισμός σαγρής σεμινάρια υποκριτικής σεμινάριο θεάτρου σύγχρονη ποίηση τεχνη

ΑΡΧΕΙΟ

META

  • Log in
  • Entries feed
  • Comments feed
  • WordPress.org
Copyleft +the Institute [for Experimental Arts] 2023
Handcrafted by sharingiscaring.gr